چه آن زمان که خراسان نامیده می‌شد و حمله‌های چنگیز در بلخ و بامیان را با لشکری ۷ صد هزار نفری تاب آورد یا در جریان حمله‌های تیمور خان از بلخ و کابل به سیستان و مرکزش زرنج، آن سرزمین حاصل‌خیز و زیبایی که افسانه رستم دستان را در خود جای داده بود، را چنان کرد که تبدیل به کویری خالی از سکنه و باغستان شد. مردم مربوط به قبیله‌های روستانشین افغانستان نیز، در برابر هر گروه خارجی و حملات نظامی با کمترین امکانات مبارزه کرده‌اند و شکست‌های شان کمتر از پیروزی‌هایشان بوده است. از طرفی جغرافیای کوهستانی افغانستان خود یک سلاح عظیم در برابر تهاجم‌‌های داخلی و خارجی بوده است و سربازان زیادی در کوه‌های سترگ و “سر به فلک کشیده” آن از سرما، گرما یا گرسنگی و تشنگی تلف شدند.
در مجموعه زیر نقاشی‌هایی از مجموعه جنگهای اول و دوم و البته سوم افغان-انگلیس جمع آوری شده است.
جنگ نخست افغان-انگلیس با ورود نیروهای انگلیسی از دره بولان و شهر کویته در جنوب افغانستان آغاز شد و ۲۵ اپریل/آوریل ۱۸۳۹ سربازان انگلیسی بدون هیچ مقاومتی قندهار را تصرف کردند. مسیر بعدی آنها به سمت کابل از راه غزنی بود، آنها جلال آباد و کابل را سه سال در تصرف خود داشتند، اما در نهایت با تلفات سنگین در اکتبر ۱۸۴۲ مجبور به عقب نشینی به هندوستان شدند.
